'The last waltz'

Ek dink soms met heimwee terug aan die sewentiger jare, toe ons as studente by Tuks so 'n aangename koshuislewe gehad het.

Die heerlike kuiers saans in 'Chappie's Den' (Taaibos se ontspanningsaal), is van die mooiste herinneringe. Beker koffie in die hand, is daar gelag, gesels en sommer net laf gewees. Snoeker, tafeltennis en veerpyle was ons sport, terwyl ander weer sommer daar by een van die tafels gou 'n handjie uitgedeel het (so het ons van kaartspel - brug - gepraat).

Sporadies was daar op 'n Vrydag- of Saterdagaand 'n sokkie (die kollege se weergawe is 'n 'platvoetjie' genoem). Dan was 'n Asterhof- of Jasmyn-meisie die gewildste aan-die-sy vir die aand. Erika en Klaradyn se meisies was ook nie onaardig nie, maar dan het almal geweet dit gaan nie oor die dans nie (hulle was daardie tyd die 'wilde' meisies!).

So teen kwart-voor-twaalf se koers, het die tempo merkbaar vertraag, die ligte is sagter gestel (of afgeskakel) en "Shalala, I need you" se romantiese klanke het die gange gevul. Peter Mathey se "You" het die manne die meisies nog stywer laat vasdruk, en wanneer "I wanna live" aan die beurt gekom het, was dit tyd vir totsiens. Engelbert Humperdinck se "The last waltz" was gewoonlik die encore, voordat die huisvoorsitter (of HK-lid vir sosiaal) teensinnig die ligte aangeskakel het.

Self het ek nooit kwart-voor-twaalf gehaal nie ... Ek was iewers, waar ek dit nie kon hoor nie.