Ek dink vanoggend baie ver terug, doer na die vroeg-sestigs toe my ouma se broer, oom Jan de Klerk, daar op sy erfdeel van die plaas Eerstegeluk (Bethal) in die donker slaapkamer, op sy laaste was.
Oom Jan se vrou (hy was met sy niggie, tant Attie, getroud - dis 'n ander storie!) was 'n willewragtig! Sy kon 'n sweep laat klap soos g'n man haar kon nadoen nie, en het altoos sambok in die hand, die plaaswerf geregeer. Sy het hewig gesnuif, die blink snuifblikkie was as't ware aan haar voorskootsak vasgesweis.
So ry Ouma toe die dag oor soontoe om haar baie siek broer, so op sy laaste te gaan besoek. Sy sien toe hy gaan nie die son die volgende dag sien opkom nie. Ouma het net daar op sy bed langs hom gesit en haar oumens-gedagtes gedink. Sy maak toe die waslappie wat langs die lampetbeker was, 'n bietjie nat en vee oor oom Jan se gesig. Net toe kom tant Attie die vertrek binne. Sy sien toe hoe teer en susterlik Ouma haar broer se gelaat afvee.
"Wat vang jy nou aan, Marja ?!" Tant Attie was sommer de hoenders in. "Jy hou hom terug !"
Het het gemeld dat tant Attie 'n vrou sonder genade was ?
No comments:
Post a Comment