My skooldae op Ogies was maar soos enige kwajong s'n, vol gebeurlikhede. Sommige van hulle het vanselwers iewers vandaan gekom, maar ander was weer te voorsiene, want ons jongklomp had ook maar ons moedswillighede.
Wetenskap was 'n vak wat my nekhare laat rys het. Statiese elektrisiteit en die Van der Graaff-versneller, het my nou nie juis gaande gehad nie. Daar was wel 'n keer toe ou Bok (dis nou ons onnie van destyds) 'n ligstraal deur 'n prisma gestuur het en die kleure toe op my kadette-broek te siene was (al die meisies het na MY broek gekyk!), maar dit was maar 'n eenmalige opflikkering. Wanneer dit toets- of eksamentyd was, het ek langtanderig aan die fisika en chemie geproe-proe.
Tog was daar een insident wat ek nie sommer lig sal vergeet nie! Ou Bok wou die een of ander grandiose chemiese reaksie aan ons demonstreer, en beveel ons toe om hom te omsingel, sodat elkeen 'n goeie oog op die burette en pipette kon hou. Omdat hy niemand vertrou het nie (ek sou ook nie, want Fanie van Vuuren en Antoon Mauriks saam, was groot moeilikheid!), het hy alles mooi opgestel, 'n druppel of drie van 'n vloeistof in 'n buis gegooi, en dan stoortjie toe gestap om die volgende chemiese bestanddeel te gaan haal. Die sleutel van die geheimenis agter slot en grendel, was immer veilig in sy laboratoriumjas se sak - en dit het ons geweet. Toe hy 'n paar dae tevore kantoor toe geroep is, het Fanie dadelik besef dat ou Bok sonder sy jas geloop het. Hy het die sleutel uitgehaal en ons is toe die stoortjie binne, waar ons die rye flessies en goeters gesien het. Daar was 'n klein botteltjie in die snippermandjie, net die ding om iets in te gooi. So maak ons toe die botteltjie vol met 'n mengsel van vyf of ses verskillende vloeistowwe wat op die rakke was.
Ewenwel, toe ou Bok die volgende chemikalie gaan kry, gooi Fanie vinnig 'n paar druppels van ons gebuite medisyne in die buret. Genadiglik het dit nie die inhoud verkleur nie - en ons het in spanning gewag. Bok drup toe 'n klein bietjie van sy nuwe vloeistof by, en vra dat ons nader moes staan, "sodat
julle die pragtige geel neerslag wat gevorm gaan word, mooi kan sien". Die kleurlose inhoud van die buret, het stadig begin verkleur, maar van 'n geel neerslag, was daar g'n sprake nie. Terwyl hy, duidelik verbaas, met sy vingers aan die buret getik het, verander die vloeistof skielik in 'n pragtige, groen oplossing!
Nou kyk, ou Bok was daarvoor bekend dat hy vir g'n duiwel gestuit het nie. Hy besluit toe ook net daar en dan dat die moedswillige vloeistof SAL reageer - soos hy dit wil laat reageer. Hy het verontwaardig gesnuif, die buret se inhoud in die wasbak uitgegooi, die buis goed uitgespoel, en die eksperiment weer van voor af begin. Die tweede probeerslag, was weer 'n flop (so met ons bydrae saam). Bok was erg gefrustreerd en het geblaf dat ons na ons sitplekke moes terugkeer en solank die eerste bladsy van die volgende hoofstuk, in ons handboeke moes lees. Ons het natuurlik ewe onskuldig, so onderlangs vir mekaar geloer - en Fanie was ons held!
Ons het later gehoor dat ou Bok 'n skriftelike klagte oor die "ou" voorraad waarmee hy moes sukkel, by die hoof ingedien het.
No comments:
Post a Comment