Gootoupa Jacob de Klerk was 'n man wat nie met hom laat sukkel het nie. Hy het vele veldslae deur- en oorleef, waarom sou hy hom dan aan 'n enkeling se geite steur? Maar, dat die ou korrelkop ook 'n moedwillige streep in hom gehad het, was nie altemit nie!
Die plaas Eerstegeluk, erfporsie van sy pa, Johannes Gysbert, is so vyf myl buite Bethal. Oom Jacob moes dan ook, soos enige ander boer van sy tyd, die perd opsaal om die een en ander op die dorp te gaan koop. Die plaaspaadjie was ewe gemaklik en reguit, maar teen die dorp, moes 'n man maar 'n wye draai ry om die paar erwe wat daar reeds in die 1930's was, te vermy.
Oupagrootjie het glo nie van hierdie noodwendige ompad gehou nie, en omdat daar nie veel van 'n heining om die erwe was nie, het hy sommer reguit deur ou Fred Verster se erf, koers gekies dorp toe.
Fred het die ding aanvanklik gelate gadegeslaan, want afgesien van die honde se geblaf en die ganse wat verontwaardig gesnater het, het ou Jacob darem mos nou nie skade gedoen nie.
So het dit vir maande aangegaan. Fred het moeg geraak vir Jacob se eiegeregtigheid en besluit: wat syne was, was syne - en hy het Grootoupa gekonfronteer.
"Dag, Jacob. Jy ry darem alte gemaklik hier deur my erf? Dit is per slot van sake, darem my eige eiendom, jy weet!"
Jacob het hom met 'n hovaardige glimlaggie aangekyk. "Dit weet ek, Fred. As 'n man so maklik oor jou drade kom, moet jy dit maar verduur."
Dit was die vet in die vuur! "Jacob, ek seg nou vir jou: jy kan NIE hier ry nie!"
Oupagrootjie het die perd effens spore gegee, en rustig sy gang gegaan.
Die gedoente het glo 'n paar keer gebeur. Fred wat uitstorm met 'n "Jy kan nie hier ry nie!" en oupa Jacob wat met 'n uittartende groetwuif van die hand, net verder ry.
Toe Grootoupa weer 'n slag daar deur is dorp toe, het Fred die magistraat, Piet Naude (hulle was huisvriende) gaan roep, om by te wees wanneer die perd en sy moedswillige ruiter, die terugtog sou aanpak. Dit was ook nie lank nie, of Grootoupa het verbygekom - regdeur die erf, sommer neffens Fred se huis verby.
Fred en Piet het hom by die buitekamer ingewag.
"Jacob," het Piet sy stem verhef, "ek verneem dat jy nou al geruime tyd hier deur neef Fred se erf ry."
Oom Jacob het sy hoed ewe galant gelig om te groet. "Ja, dis die kortste pad dorp toe".
"Fred het elke keer geweier dat jy deur sy erf ry! Jy betree die man se privaat eiendom!" Piet het gesien dat Grootoupa nie maklik gaan besgee nie. "Is dit so, Fred?"
Ou Fred was skielik vol bravade, so met die gereg aan sy sy. "Ja! Ek het elke keer vir hom uitdruklik laat verstaan dat hy nie hier kan ry nie!"
Grootoupa het 'n teatrale handgebaar gemaak, skelm geglimlag en gemaak-onskuldig geantwoord:
"Daar hoor jy dit nou self, Piet. Fred beweer dat ek nie hier kan ry nie."
Nie Piet, of Fred het mooi verstaan waarheen Grootoupa gemik het nie.
"Nou maar toe? Vir wat hou jy jou dan so moedswillig?" het Piet gevra.
Grootoupa het die twee direk aangekyk en effens vooroor geleun. "Ek wou maar net vir Fred wys dat ek wel hier KAN ry - kyk, ek sit op die perd en ek ry! Hy't nie gese ek MAG nie hier ry nie!"
Oupagrootjie het weer die hoed gelig, en toe op 'n gemaklike draffie weggery. Agter hom het Fred met die arms geswaai en hy en Piet was duidelik aan't redekawel. Oupa Jacob het nie weer deur Fred se erf gery nie - so asof hy sy doel bereik het. 'n Saak het twee kante, afhangende van hoe jy die woorde verstaan!
No comments:
Post a Comment