Doer in die 1960's, was 'n besoek aan een van die Kruger-wildtuin se seekoeigate, 'n ware Afrika-avontuur! Dit was nie net 'n adrenalien-ervaring nie, dit het dikwels ook vir 'n komiese moment of drie gesorg.
Ons ry toe met die grondpaadjie van Olifants se kant af, na Balule, waar die Olifantsrivier sy kronkels neffens die primitiewe kampie maak. Toentertyd was Balule bekend as 'n 'Bantoe-kamp' en bleekgesigte kon net tot byna teen die kamp ry, waar daar heerlike parkeerplek onder groot bome was. Twee swart veldwerkers (ek glo nie 'n mens kon van hulle as 'veldwagters' gepraat het nie), het daar rondgesit en as dit gelyk het of 'n motor om seekoeiredes stilgehou het, het hulle nadergestaan en met die lig van 'n hand, gegroet. Dan kon jy agter een of albei van hulle (na gelang van die groep se grootte) aanstap, so al met die kronkelende seekoeipaadjie langs, tot waar die rivierklippe jou stap gestuit het. Dan is jy, met die uitstrek van 'n hand en 'n swart wysvinger, beduie waar die seekoeie dan hul domein afgepen het.
Wat hierdie seekoei-kykery 'n opwindende kinkel gegee het, was die feit dat die veldwerkers (of gidse, dan) slegs 'n langsteelbyl oor die skouer gedra het - dit was al wapen waarmee hulle die toeriste of hulself, teen onvriendelike of honger ongediertes kon beskerm!
Ewenwel, ons stop toe onder die koeltebome, want die dag was Laeveld-warm en die neushorings het ontevrede in die bome ge-kok-kok-kok. Van seekoeigidse, was daar geen teken nie. Alles was stil en duidelik in siesta-tyd. Pa het hier gekyk, daar geloer en toe selfs op die Holden se dak geklim (ja, karre was nog stewig!) om te kyk waar die gidse dan was. In die verte kon hy 'n skrampse glimps van 'n paar seekoeie kry, waar hulle lui die middaghitte in 'n rivierpoel besweer het.
Ons was op die punt om ons ry te kry, toe Ma vir Pa vra om 'n bietjie terug te stoot, want sy het iets in die gras gewaar. Pa sit toe die Holden in trurat, en jou waarlik - daar sien ons die twee gidse onder een van die doringbome, vas aan die slaap! Nou, ek het al genoem dat dit baie warm was, en 'n mens kon hulle traagheid seker in 'n mate verstaan, maar toe sien ons die stuk rofafgeskeurde karton, wat so skuins teen die boom se stam, staangemaak is. Daar was iets op die karton geskryf, en Pa het die Holden se neus so na as moontlik aan die boom prober kry, sodat ons die boodskap kon lees.
Dis toe dat ons agter die kap van die byl kom! In skewe, ongeskoolde letters, is die boodskap aan enige voornemende seekoeikyker, duidelik gestel: "No hippo's today."!
Seekoeie was daar wel, dit het Pa mos self gesien, maar eish, die son hy es WARM gewees !
No comments:
Post a Comment