Kinders word geleer om altyd te probeer, om nooit 'n taak as 'onmoontlik' af te maak nie. "Ek kan nie", is woorde wat 'n onderwyser ewe veel grief as "Ek weet nie" - daarom is daar maar altyd 'n poging om die halstarriges te oorreed om tog maar net 'n ietsie neer te skryf. 'n Nasiener het nie veel van 'n keuse as net die vraagnommer op 'n antwoordblad verskyn nie - 'n ronde nul is dan onafwendbaar. As daar egter 'n paar woorde gepoog is, is die moontlikheid daar dat 'n halwe punt wel toegeken kan word.
In letterkunde is dit egter nie so eenvoudig nie. Daar moet abstrak gedink word en verbande tussen karakters en gebeure, gevind word. Insig is die wagwoord en soms is daar 'n leerder wat die onderwyser verstom met 'n antwoord wat getuig van 'n desperate denkproses EN 'n gewilligheid om ten minste daardie 'iets' neer te pen.
Op 'n keer het 'n leesstuk gehandel oor oorlog en die dinge waarmee soldate hulle in so 'n situasie, besig hou. Die held se noemnaam was Ratel, 'n kryger wat al menige geveg deur- en oorleef het. Toe daar in die derde paragraaf staan dat Ratel 'n "deurwinterde soldaat" was, het juffrou Steyn nie gehuiwer om die vraag te formuleer nie: "Wat word bedoel as daar na Ratel as 'n 'deurwinterde soldaat' verwys word ?"
Nou ja, Sewes Vosloo het wel nie letterkunde-wysheid in pag gehad nie, maar van vasbyt en aanhou probeer, kon jy hierdie rugbyvoorspeler min vertel! Hy het gedink ... en nog 'n bietjie gedink. Toe verhelder sy gesig en met die spoed van iemand wat presies weet waarheen hy op pad was, het sy gedagtegang uiting op die papier gevind:
"Ratel was soos Rateltjie de Beer wat in die winter verkluim het."
No comments:
Post a Comment